KORONA GÜNLERİNDE YUVAM (ÖYKÜ)

Seksenine merdiven dayamasına rağmen taş ocaklarında çalışan kocamın, korona günlerinde ayaklarının yalpaladığını fark ettim. Boşuna dememiş büyükler, işleyen demir ışıldar, diye. Beş aydır iş tutmayan o yiğit adam, böyle sallanırmış demek… O, merdivenden inince pencerenin önüne döndü. Başını kaldırıp beni görünce maviş gözleri, gözlerimi aldı. Nasıl olduysa aynı anda ellerimizi kaldırıp sallamaya başladık. Yenilerin elektriklenmek dedikleri, bizim içimizin gülmesiydi demek. Birimiz camın önünden, birimiz de ardından bakıştık, kabaran yüreğimi zor yatıştırdım. Onun yüreği nasıldı, bilemem. Biraz sonra kocam, ağır adımlarla alt kattaki kızımız Merro’ların yanındaki kumama giderken, korona çöktü içime. Onun içine bir şey çöktü mü bilemedim ama benden daha genç bir kadının kollarına gittiği kesindi.